Waar zit het plezier ? Duiven houden is geen liefhebberij voor iedereen. Wie houdt er nu duiven. Dat is maar voor weinig mensen weggelegd. Niet dat anderen het niet zouden kunnen. Maar ze zien de lol er niet van in. Doen we dan iets niet goed? Zijn er veel leukere dingen, die al die andere mensen doen? Er zijn natuurlijk heel veel andere dingen te doen. En daar zitten ook heel leuke dingen bij. Maar mensen zoals wij zijn gek van duiven houden en wij weten ook zeker dat we dat willen. Daar is geen twijfel over. Maar weten we ook waar het maximale plezier in zit?
Niet voor iedereen zal dat hetzelfde zijn. Maar de meeste mensen die duiven houden voelen zich erg tot deze dieren aangetrokken. Dat is gelijk. Dan krijg je de verschillen. Trekken de kroppers je aan of juist andere sierduiven of postduiven. Ik begrijp het plezier en de spanning van wedvluchten, maar daar gaat het toch meer om de wedstrijd dan om de duiven. Bij de andere sierduiven gaat het meestal om leuk op afstand. Pauwstaartjes op een paal . Okay andere mensen. Dan de echte tentoonstellingsfokkers. Daar geldt ook de wedstrijd en het winnen als belangrijkste.
Dat kan goed met SIS duiven want dat kan met alle duivenrassen. Maar bij de SIS zijn er relatief weinig echte TT fokkers. Dan zijn er de tilliefhebbers en dan bedoelen we de Haagse vlieg- en vangsport. Daar zijn er bij de SIS weer vrij veel van. Spaanse kroppers zijn vaak geschikt als lokduiven al zijn ze gemiddeld niet beter dan Haagse tilkroppers. Het gaat hier vaak om de combinatie. Mooie rasduiven, die goede vlieg, karakter en vangeigenschappen hebben. Maar het gaat nu even niet om wat de beste of de mooiste duiven zijn. Het is de vraag wat ons nu zo boeit. Zodra we dat weten kunnen we dat cultiveren en het plezier vergroten. Als we naar de rasduiven kijken dan willen we graag zien dat alle ras eigenschappen maximaal aanwezig zijn. We kijken al snel wat de fouten zijn en stellen dan vast of de duif voor ons wel mooi genoeg is. Maar kijken naar de fouten is vaak een heel slechte raadgever. Vaak is het beter om naar de goede eigenschappen te kijken.
En dat hoeven niet eens de ras eigenschappen te zijn. Dat kan ook zijn omdat een duif zo prettig is in de omgang, omdat hij er leuk uit ziet, leuke manieren heeft of zelfs maar heel apart getekend is. Laat je niet te snel van de wijs brengen door “kenners” die vaststellen dat alles “bagger” is, dat je alles weg moet doen en maar helemaal opnieuw moet beginnen. Luisteren naar het oordeel van andere mensen kan geen kwaad, maar hun oordeel is vanuit hun idee en dat kan heel anders zijn dan jouw idee. Oordeel vooral zelf over je eigen duiven met de normen die je zelf stelt. Je hebt geen duiven omdat anderen ze mooi vinden. Als je er zo een bent koop dan een duur schilderij, laat het prijskaartje er aan zitten en je kan zeggen dat jouw schilderij heel mooi en waardevol is. Mensen doen soms hun lievelingsduif weg omdat een kenner zegt dat de vorm van de kop niet goed is. Vaste regel is: doe nooit je lievelingsduif weg want die ga je heel erg missen. Ooit mocht ik bij meneer Kroon kijken naar zijn Laudino’s. Ze vlogen fantastisch, hadden heel mooie, bijzondere kleuren en waren prachtige dieren. Hij had helemaal gelijk met zijn enthousiasme. Prachtige vliegers, hoog en ver en heel erg “doen” met een vreemde duif. Kroon ging er mee naar te tentoonstelling. Maar zijn lijn was anders dan wat er in de standaard stond. Te kleine vogels en kleuren die niet erkend waren en er mankeerde nog meer aan. De teleurstelling was zo groot dat het helemaal geen “goede” beesten waren dat hij alles onherstelbaar heeft opgeruimd.Kijk dat is nou wat ik bedoel. Ik heb de beesten gezien en ze waren fantastisch.
In ieder opzicht, maar niet volgens de standaard. Ik had toch graag een koppeltje willen hebben. Misschien was het zelfs wel een ander Spaans ras, waren het geen Laudino Sevillano’s. Hij was er jaren later nog sacho over. Had hij zijn eigen idee gevolgd dan had hij van die beesten machtig veel plezier kunnen hebben. En met hem vele anderen. Ik ken heel veel prettige en gelijk gestemde duiven mensen. We vinden vaak dezelfde dingen mooi en dan is het heel leuk om naar elkaars duiven te kijken en daar over te praten. Van die mensen wil niemand perse kampioen worden. Niet dat het niet leuk is om een goed predikaat te krijgen, maar dat gaat niet boven alles. De clubdag is doorgaans een feest. Daar genieten ook heel veel mensen van. Het is heel prettig om daar te zijn. Onderschat dat vooral niet.Het plezier zit ook niet in het aantal duiven dat je kan houden. Sommige mensen kijken met veel jaloezie naar de grote hokken en de vele duiven van de grote fokkers. Maar veel duiven is veel werk en dat gaat af van de tijd dat je met je dieren bezig kan zijn. Heb je minder duiven dan heb je veel meer tijd per duif. Leer je ze beter kennen (en zij jou). Zie je veel meer van hun eigenschappen en is de hobby veel intenser. Vergelijk het even met iemand die een hond heeft.
Hartstikke leuk. Twee honden is misschien nog leuker of al niet meer. Maar 6 honden is vaak een straf. Meer is vaak minder. Veel mensen met een klein hok op het balkon hebben daar vaak een machtige hobby. Professioneler brengt het ook niet. Het zijn juist de basis dingen die je het plezier geven. Maar als je eenmaal gestart bent wil je verder. Maar daar is geen eind aan. Ik kan dat weten want ik wil steeds maar verder. Ik heb heel veel duiven en nauwelijks tijd om ze te laten vliegen. Ik ben jaloers op de liefhebbers met de kleinere hokken die met volle teugen van de echte hobby kunnen genieten.Het houden van rasduiven maakt de hobby nog veelzijdiger. Er vanuit gaande dat je het ras kiest wat je ook het mooiste vind. Daar moet je wel serieus de tijd voor nemen. Veel rassen zitten in uiterlijk dicht bij elkaar, maar in de praktijk zal je merken dat de verschillen toch behoorlijk groot kunnen zijn. Zeker als je het vliegen mee laat tellen en hoe je met de beesten om kan gaan in je hok.
Wie iets moois ziet en dat gelijk neemt komt vaak tot de conclusie dat hij daar even te snel mee is geweest. De SIS heeft bijna 20 kropperrassen onder zich. En die zijn allemaal meer of minder verschillend. Neem de tijd en geniet uiteindelijk meer van je ras. Wil je een ras serieus gaan fokken, werk dan vooral samen met andere fokkers van dat ras. Dat vergroot het plezier. Ga vooral niet te professioneel doen en dat is dan meestal tegen elkaar. Dat is ongezellig en verstoort een deel van het plezier.
Conclusie: Volg vooral je eigen mening. Kijk als eerste naar de mooie dingen ipv naar de fouten. Luister goed naar wat iedereen zegt maar trek vooral je eigen plan. Beperk je tot weinig en geef die dieren veel aandacht. Kies het ras en de dieren van je keus zorgvuldig. Accepteer en respecteer dat andere mensen andere meningen hebben en andere dingen doen. Deel vooral de goede momenten met anderen. Ook hier geldt gedeeld plezier is dubbel plezier. Het is een machtige hobby en dat weet ik al meer dan 50 jaar zeker. Het is niet mijn enige hobby. Ik doe aan autoracen, vissen, hardlopen, fietsen en nog een paar dingen. Dat wil ik allemaal nog een flink poosje volhouden. Maar mijn duivenhobby zal mogelijk toch van alles wel het langste blijven.
Huub Vermeulen.